23. Rawa Blues Festival

Na plakacie 23. edycji festiwalu pyszniły się kolejne nazwiska amerykańskich gwiazd.  Wystąpili: Jody Williams, Rory Block i Michael Burks, a także czołówka naszych rodzimych bluesmanów z Tadeuszem Nalepą i Irkiem Dudkiem na czele. W katowickim „Spodku” oklaskiwało ich blisko 3 tysiące fanów bluesa. Część konkursowa wyłoniła kilka kandydatur do zwycięstwa z formacjami Afera, Piotr Ruciński Trio, Patchwork i Terraplane na czele. Słuchacze zadecydowali, że na Duża Scenę trafił zespół Patchwork, z wokalistką Olą Łysiak.

Festiwal próbowała z dobrym skutkiem rozbujać Magda Piskorczyk z zespołem Step Mother. Skrzydeł dodał muzykom zaproszony gość specjalny Leszek Winder. Podobny aplauz wzbudziła grupa Kłusem z bluesem, Tomka Kiersnowskiego. Posmakować zawartości z debiutanckiego albumu dał nam zespół J.J. Band, otwierając sobie dynamiczną muzyką drogę na sceny innych festiwali. Dobry zestaw wykonawców potwierdziły grupa Seven B z swoim teksańskim brzmieniem, wspaniale rozruszała publiczność, a zespół Riders pojawił się z Aniką w roli wokalistki.

Pierwszą część wieczoru zamknęła białostocka Formacja Fru, laureat Rawa Blues Festival z 2000 roku. Sean McMahon i Tomek Kamiński oraz ich koledzy dali się ponieść emocjom i w pewnym momencie wciągnęli na scenę towarzyszącą im czasami na koncertach Martynę Zaniewską, aby wspólnie z nią wykonać finałowy utwór „People Get Ready”. Następnie goście z Finlandii, grupa Black River Bluesman miała kłopoty z pokonaniem tremy przed tak dużą widownia i w rezultacie wypadła bardzo przeciętnie. Znacznie lepiej poszło Kanadyjczykowi Billowi  Dowey’owi i jego Blues Devils. Rezydent festiwalu Irek Dudek zaskoczył wszystkich, gdy pojawił się bez swojego big bandu, tylko sam, z gitarą w ręku. Recenzenci zgodnie potem podkreślali, że „był to jeden z najlepszych koncertów, jaki frontman Shakin' Dudi zagrał w ciąg ostatnich kilku lat”. Dudek powrócił jeszcze nieco później, jako gość specjalny Tadeusza Nalepy. W „Spodku” Nalepa fetował swoje 60. urodziny. Obaj panowie nie grali razem od ponad 20. lat, więc ten koncert miał naprawdę symboliczny charakter. O szczególnych chwilach z Tadeuszem Nalepą na Rawie pisała Teresa Semik: „Gdy tylko pojawił się na estradzie, sala odśpiewała mu „Sto lat”. (…) Kochani bo się zaraz rozpłaczę – mówił wzruszony jubilat. (…) Sentymentalna podróż do minionej świetności i utworów napisanych przez Nalepę z poetą Bogdanem Loeblem z „Oni zaraz przyjdą tu” była wspaniałym przeżyciem, do tego wykonana z muzyczną klasą.” (Dziennik Zachodni 6 X 2003).

Parada zagranicznych gwiazd była zarazem pouczającą prezentacją różnych odmian bluesa. Od klasycznego brzmienia chicagowskiego bluesa Jody Williamsa, poprzez akustyczne i bardzo ekspresyjne granie w solowym występie Rory Block, aż po wybuch energii połączony z lawiną gitarowych popisów Michaela Burksa. Koncert tego ostatniego podbił publiczność. 

Wszystkie gwiazdy były zachwycone tym jak Polacy bawią się przy ich muzyce i w garderobie zapewniały dziennikarzy, że na Rawę zawsze chętnie wrócą. „W tym roku sam byłem sponsorem Rawy – powiedział Irek Dudek. Nie zarobiłem ale od początku wiedziałem, że tak będzie. Pieniądze to nie wszystko. Najważniejsze są muzyka i tradycja. Za rok Rawa znowu odbędzie się w „Spodku”. Jeśli nie znajdę sponsora, znów sam postaram się sfinansować festiwal.” (Gazeta Wyborcza 6 X 2003).